К.Моне- импрессионизмнің жарқын өкілі Франциядағы имперессионистер басты назарды әлемді және заттарды кескіндеме арқылы қабалдауды, жарық-түстік қатынасты шешіп, кей кездері натюрмортты өзінше декоративті пако деп білді. Постимперессионистер натюрмортта басты назар аударатын нәрсе ол бірінші алған әсер деп, суреттің күрделі композициялық проблемасын және реңдік шешімін тапты.
Ерекше колориттік экспрессивті А.Матисстың жұмыстарынан байқауға болады. “Гүл салғыштағы күнбағыс” — жылы реңдік гамма. “Жеміс пен кофейник”- суық гамма. 20 ғасырдың басында натюрморт өзінше бір суреттің зертханасына айналды. Поп- арт өкілдерінің натюрморттары тым өзгеше “шындыққа қайта оралу” озбырлықтан соң жариялады. Олдардың жұмыстары үй тіршілігіндегі заттар есебінде елестетуі заттардың орау машинка бөлшектері және көпжақты көрермендердің одағы болып есептеледі.
Э.Мане шығармашылығы — “Табиғат поэзия және өнер мәңгі” жұмыстың сатысынан кейін, біз түсіндік, бұл термин 19 ғасырдың басында Францияда жарыққа келді және “өлі шындық” дегенді білдіреді.
Натюрморт- бұл жанр суретші өз қарым-қатынасын орташа заттардың шындыққа бейнелейтін, айналадағы дүниені біріктіретін сонан соң тығыз ойдың және эстетикалық байланыс пен міндетті түрде келісу, өмірлік, тұрмыстық осы заттардың кеңістіктегі бір-бірімен қарым-қатынасын білдіреді.