Жұптық түсінігі 1927 жылы бірінші болып Б. Вигнер тарапынан енгізілді және бұл жұптықта квант сандарымен барлық процестерде толыды. Бірақ кеңістік өстерін қарама-қарсы жақтарымен алмастыру арқылы байланысты болған немесе кеңістіктің айнадағы симметриясы алынса сол өзгерістің немесе процестердің жұптықтың сақталуын реал әлемдерде де айнадағыдай бір түрде жүзеге келуін білдіреді. Бірақ кеңістік жұптығы сақталмастығын 1954-56 жылдар уақыттың айырмас барлығы көрсетеді. Соның үшін бір қызығарлы бөлшек 2 түрлі жолмен ыдырауын көремз. Яғни
Мұндай екі түрлі ыдырау есепке алынбаса бөлшектер К+ мезонға сәйкес келеді. Немесе 1956 жылы Т. ли мен Ч. Янг күшсіз өзара әсерлердегі жұптықтың ақталмауы турасындағы гипотезаны алға ысырады.
К+ мезон жұптығының бұзылуы себепті -ге ал сақталуы себепті десе ыдырау жүзеге келеді. Жұптықтың сақталмастығы тек К+ мезонға ғана тән болмай басқа да барлық күшсіз екндігі анықталады. Соның үшін күшсіз өзара әсер Лагрнажианы күшсіз токтың көбейтіндісі көрінісі ретінде белгіленіп күшсіз токтың өзі вектор немесе аксиал вектор шамалардың айырмасы көрінісінде беріледі. Яғни
бұл жердегі (V-A) токтардың көбейтіндісі бір скаляр, ал екіншісі псевдоскаляр жиындысын береді.
Скаляр қосылушы себепті К+ мезон жұптығын сақтаған халде 3 пионға, ал псевоскаляр қосылуын К+ мезон жұптығын сақталмаған халде 2 пионға ыдырайды.
Күшсіз өзара әсердегіжұптықтың сақталмастығы 1957 жылы Ц. Ву тарапынан тәжірибеде дәлелденген. Ол тәжірибеде атом массасы 60 жыл бұрын кобальт ядроларның ыдырауындағы электрондардың бұрыштық бөлінуілерін үйрене отырып тапты.
Кобальт ядролары 1-5-ке дейінгі спиндерге ие болып, сыртқы магнит өрісі әсерінде жеңіл арентациясын немесе бағытын өзгерту мүмкін. Мұнымен бірге ядролардың жылулық қозғалыс әсерін кемейту мақсатында нысана өте төмен температураға дейін суытылады.
Р жұптық бұзылу үшін электрондардың бұрыштыұ таралуында асимметрия күзетілуі керек. Яғни ядролар спині бағытында немесе оның қарама-қарсы бағытында шыққан электрондар саны бір-біріне тең болмеауы керек.
Ядро спині акциал вектор шама болғандығы үшін айнадағы көрінісінде оның бағыты өзгермейді. Ал электрон импульсі вектор шама блғандығы үшін оның айнадағы көрінісі өз бағытын өзгертеді. Тәжірибе электрондардың бұрыштық ассиметриясын бекітті. Ядролар спині бағытында шыққан электрондар саны оған қарама-қарсы бағыттағысын 40% -ға көптілігі анықталады. Бұл тәжіриб күшсіз өзара әсердегі жұптықтың сақталмастығы дәлелденді. Сол үшін 1957 жылы Т. Ли мен Ч. Янг –ге Нобель сыйлығы берілді.