Шәді Жәңгірұлы (1865-1931) Түркістан жерінде туған.
Шоқан сияқты Шәді төре Жәңгірұлы да (шын аты Сұлтанбек) Абылайханның нәсілінен тараған ұрпақ. «Арқар ұранды» Абылайдың бір баласы- Уәли, одан Шыңғыс, Шыңғыстан Шоқан туады. Бір баласы- Қасым.осы қасқа жолды Қасымнан Есенгелді, Ержан, Құдайменде, Кенесары, Наурызбай туады. Шәді-Есенгелдінің немересі. Өз әкесі-Жәңгір. Кенесары мен Наурызбай қол бастаған батыр болса, Есенгелді елге сөзі өтімді би, шешен екен. Жәңгір Кенесарының оң қолы, қажырлы қайраткерлерінің бірі болған. 1847 жылы Кенесары мерт болған соң, оның кіші әйелі Мәуіт ханымды әмеңгерлік ретімен осы Жәңгір алған.
Шәді ертедегі араб, парсы, шағатай әдебиеттерінде, Орта Азия, Азербайжан, түркмен халықтарының бұрынғы әдебиеттерінде жырланған тақырыптарды өзінше қайта жырлаған шығармалары: «Қисса қырық уәзір» (1911), «Назым Шәріп» (1917), «Хатымтайдың хикаясы» (1914), «Хикаят Халифа Харун Рашид» (1917), «Искендер Зұлхарнайын», т.б. Ал Шәдінің сол әдебиеттерге еліктей отырып, өзі жазған шығармалары: «Хайбар» (1910), «Романов нәсілінен хукмыранлык қылған патшалардың тарихтары һәм ақтабан шұбырыншылық заманынан бері қазақ халқының ахуалы» (1912), «Келіннің бетін ашатын терме» (1914), «Хикаят Өрка-Күлше» (1917), «Кәмәрүз заман» «Қарынның жер жұтқан оқиғасы» (1917), «Қисса Бәлгәм Бағұр» (1917) т.б.